Elke doos kostte twee man om te verplaatsen, en zelfs dan gromden ze onder de spanning. Het leek te zwaar en te compact voor stoelen of kasten, maar antieke meubels waren altijd steviger. Het werk ging snel en methodisch. Aan elke riem werd twee keer getrokken en elke hoek werd gecontroleerd. Niemand keek hem lang genoeg aan om oogcontact te houden.
Toen de laatste kist binnen was, stapte een van de mannen naar voren. “Geen stops. Geen binnenwegen. Je rijdt rechtdoor, begrepen?” Zijn toon droeg een autoriteit die ongebruikelijk was voor een agent van een rederij.