Om de paar minuten keken zijn ogen weer naar de spiegel. De SUV was er altijd. Dezelfde afstand. Hetzelfde kalme, geduldige ritme. Hij lachte onder zijn adem. “Je verliest het, Miller. Niemand wil je oude, zware meubels.” Maar instinctief bleef hij controleren.
Voor hem verschenen een paar achterlichten. Het was een kleine auto die op de rechterbaan kroop. Hij schakelde om te passeren en net toen zijn aanhanger langszij kwam, trapte de auto op zijn remmen. “Hij rukte aan het stuur naar links. De banden gierden en de hele truck schudde zijwaarts.