Weken gingen voorbij en Theresa begon aan zichzelf te twijfelen. Had ze het zich allemaal verbeeld? De spanning, het gewicht van de twijfel, hing zwaar in de lucht. Maar net toen ze de hoop begon te verliezen, werd op een nacht de stilte van het bos verbroken door een lichtflikkering.
Daar was hij, dezelfde gloeiende bol, hangend in de nachtelijke hemel, pulserend met een etherische gloed die haar hart sneller deed kloppen. Theresa had nauwelijks tijd om op adem te komen voordat de bol begon te bewegen, soepel glijdend door de boomtoppen alsof hij haar wenkte om te volgen.