“Hij was alleen een vader in biologie. Hij sprak niet over jou. Niet één keer in de afgelopen vijf jaar.” Dat deed hem zwijgen. Michael liep naar de onderkant van de zoldertrap. “Nog steeds op slot?” vroeg hij. Ze gaf geen antwoord. Hij ging met zijn hand langs de leuning, zijn vingers lieten stof achter.
“Heb je je ooit afgevraagd of hij iets voor je verborgen hield? Niet om je te beschermen, maar om je te straffen.” “Ik doe dit niet.” “Misschien wilde hij er zeker van zijn dat niemand ontdekte wat hij werkelijk was.” “Ik zei…” Michael draaide zich om, stem plotseling laag.