Maar het huis, dat van haar oom, was veranderd. Het zag er erger uit dan ze zich herinnerde. Het dak stond nu in een vreemde hoek, alsof het was gaan zuchten van uitputting. Onder het raam op de tweede verdieping krulde een zwarte schimmelplek.
Onkruid had de tuin in zijn geheel opgeslokt. Niemand had de rozen gesnoeid sinds hij was overleden. Elise opende de deur. De scharnieren kreunden. Dat deel was hetzelfde. Binnen zweefden stofvlekken als geesten door het kleine beetje licht.