Elise liet de dozen een dag lang onaangeroerd. Ze stapelde ze netjes op in de hoek van de woonkamer, niet verstopt, maar niet klaar om weer onder ogen te komen. Alsof het gasten waren waarvan ze niet zeker wist hoe ze ze moest begroeten. In plaats daarvan maakte ze schoon.
Niet op een hoopvolle manier, maar mechanisch. Ze schrobde de keukentegels tot haar knokkels rood werden. Ze gooide een lade vol verwrongen Tupperware weg, waste gordijnen die in de machine uiteenvielen, stofzuigde stof dat maar niet leek te verdwijnen.