Uiteindelijk draaide hij zijn hoofd een beetje en wierp een blik over zijn schouder, zijn uitdrukking zacht maar gelaten. “Ik denk het niet,” zei hij zachtjes voordat hij de nacht in stapte. De deur ging zachtjes achter hem dicht, de pub achterlatend in een bijna griezelige stilte.
Een lang moment staarde Carla naar de plek waar James had gestaan, haar hart bonkte, een ongemakkelijk gevoel krulde in haar maag. De envelop lag nog steeds voor haar op tafel, maar ze kon zichzelf er niet toe brengen hem meteen te openen.