Een week later, dezelfde donkere sedan terug. Howard stapte uit, zonnebril glinsterende, zijn gemakkelijke glimlach nog steeds gepleisterd op zijn plaats. “Dacht ik check in,” zei hij, leunend tegen de autodeur. “Er is nog tijd om het uzelf gemakkelijk te maken, meneer Briggs.” Walter schudde zijn hoofd. “Je hebt mijn antwoord al.” Howard zuchtte en trok zijn stropdas recht. “Ik dacht al dat je dat zou zeggen.”
Zijn stem werd lager. “Maar je moet weten dat het werk al is goedgekeurd. Als het eenmaal begint, is er geen weg meer terug. Wat er vanaf hier ook gebeurt… nou ja, ik heb geprobeerd je te waarschuwen.” Hij vertrok zonder op antwoord te wachten. De achterlichten van de auto verdwenen in het stof, Walter achterlatend bij het hek, zijn reflectie vaag in het raam van de truck.