De woorden bleven lang hangen nadat het geluid was vervaagd, niet echt een bedreiging, maar dichtbij genoeg om zo te voelen. Vanaf zijn veranda zag Walter de verandering al vorm krijgen voordat er ook maar één schop de grond raakte. Het gras was vertrapt, de horizon bezaaid met apparatuur. Zijn rustige hoekje van de wereld veranderde in een verzamelplaats.
Eerst probeerde hij het te negeren. Hij sloot zijn ramen om het geluid tegen te houden, verhuisde zijn ezel naar de achterkamer en tekende alleen ’s nachts. Maar het lawaai drong door. Motoren draaiden uren stationair. Back-up alarmen piepten in uitbarstingen. Metaal kletterde als geweervuur bij het uitladen van voorraden.