Die avond vulde hij het weer op met aarde uit de tuin en mompelde tegen zichzelf dat het niet meer zou gebeuren. Het gebeurde wel. De volgende avond gebruikte een andere bestuurder zijn oprit om te keren. De zware banden scheurden door de rand van zijn bloembed.
Walter stormde naar buiten, zijn vuisten gebald, maar de vrachtwagen was al weggereden. Het enige wat hij achterliet was de geur van uitlaatgassen en een klodder modder op zijn hek. Al snel was het duidelijk dat de schade niet per ongeluk was. Op een avond, net na zonsondergang, stond er een cementtruck stationair te draaien aan de rand van het bouwterrein, met de koplampen recht op zijn voorramen gericht.