De volgende ochtend was zijn brievenbus van zijn post gerukt en lag hij met zijn gezicht naar beneden in het gras. De dader had niet de moeite genomen om de schade te verbergen, hij had hem gewoon achtergelaten waar iedereen hem kon zien. Walter raapte het met twee handen op, zette het weer rechtop en voelde de langzame, echte ergernis zich in zijn borst nestelen.
Toen hij het districtskantoor belde om de pesterijen te melden, kreeg hij te horen dat hij online een formele klacht moest indienen. “We hebben gedocumenteerd bewijs nodig,” zei de receptionist onomwonden. “Data, tijden, foto’s. Zonder dat is het jouw woord tegen dat van hen.” Hij keek naar zijn flip-telefoon, naar het besmeurde scherm en gaf halverwege op hoe hij een foto kon e-mailen.