Hij zat aan de keukentafel en staarde naar de oude houten kist die voor hem stond. Er zaten een handvol lege hulzen in; messing, geschaafd, ongevaarlijk. Overblijfselen van jaren geleden, toen hij nog in het weekend jaagde. Hij had ze in geen jaren aangeraakt, maar nu glommen ze als een buitenkans.
Het plan stelde niet veel voor. Gewoon een afleiding. Iets om het bedrijf te laten vertragen. De hulzen hadden geen kruit, geen risico, net genoeg om er verdacht uit te zien als er een metaaldetector langs zou komen. Hij dacht dat ze zouden moeten stoppen en de provincie erbij halen om er zeker van te zijn dat het terrein veilig was. Misschien zou het hem tijd geven.