Toen de drukte afnam, stapte Derrick op de manager af en vroeg om meer taken. Hij ruimde plakkerige vlekken in de gangpaden op, ordende scheefgegroeide inventaris en schrobde de groezelige toiletten. Zweet glinsterde op zijn voorhoofd. Hij zette door, vastbesloten om voor zonsopgang alle mogelijke dollars bij elkaar te hebben en negeerde zijn pijnlijke ledematen.
De hele nacht door trilde Derricks telefoon onophoudelijk, het scherm knipperde met e-mailmeldingen. In een vrij moment wierp hij een blik op de lijst met afzenders – namen die hij niet herkende, uit plaatsen waar hij nog nooit van had gehoord. Hij rolde met zijn ogen en stopte de telefoon terug in zijn zak, het als een spamaanval beschouwend.