Op dat moment kwam de dierenarts binnen en hoorde flarden van hun gesprek. Hij klopte goedkeurend op Kims schouder. “Zij is degene die me aanspoorde om te wachten met euthanasie,” zei hij. “Ze vertelde me dat er iets goeds zou gebeuren, zelfs toen ik twijfelde.” Derrick boog zijn hoofd, overweldigd door de keten van medeleven.
Kim inhaleerde trillerig en frunnikte aan haar badge. “Ik heb te veel dieren zien inslapen door gebrek aan fondsen. Ik dacht… misschien kunnen sociale media helpen.” Derrick slikte even toen hij terugdacht aan de eindeloze afwijzingen waarmee hij werd geconfronteerd. Maar hier was het levende bewijs dat empathie barrières kon overschrijden die hij zich nooit had kunnen voorstellen.