Toen Luka instinctief een paar voorzichtige stappen achteruit zette, draaide de beer snel zijn kop en liet zijn formidabele tanden zien in een duidelijke waarschuwing. De boodschap was onmiskenbaar: elke poging om zich terug te trekken zou met agressie beantwoord worden. Luka begreep maar al te goed welke gevaarlijke gevolgen hem te wachten stonden als hij het zou wagen een stap te zetten. Hij wist dat hij geen andere keuze had dan op zijn plaats te blijven, opgesloten in een ongemakkelijke impasse met het imposante wezen.
Luka bleef verstijfd op zijn plaats staan, een standbeeld te midden van de gespannen stilte, terwijl de beer hardnekkig de omgeving afspeurde naar ongrijpbare geuren. De voorbijgaande minuten voelden aan als een eeuwigheid en gaven Luka ruim de tijd voor introspectie en zelfverwijt. Hoe kon hij zo stom zijn!