Luka’s blik ging terug naar de beer, zijn hardnekkige zoektocht naar een verloren iets ging onverminderd door. Elke vezel van zijn wezen spoorde hem aan om te vluchten, om te ontsnappen aan het potentiële gevaar dat op de loer lag in de ongetemde wildernis. Toch kon hij zich niet bewegen. Diep van binnen wilde hij weten waarom de beer wilde dat hij hem volgde.
Midden in deze interne strijd vond er een plotselinge en onverwachte verschuiving plaats. De beer stond op zijn achterpoten en torende boven Luka uit, alsof hij door een onzichtbare kracht werd voortgedreven. De lucht knetterde van een elektrische verwachting en Luka’s hart ging tekeer in zijn borst, onzeker over wat deze nieuwe ontwikkeling betekende.