De verleiding om zich terug te trekken en te ontsnappen aan het onvoorspelbare pad dat voor hem lag, trok aan Luka’s vastberadenheid. De logische keuze zou zijn om terug te keren, om afstand te nemen van de raadselachtige reis die de beer leek te willen maken. Maar toch, een gevoel van medeleven wakkerde in hem aan, een verlangen om hulp te bieden aan het wezen dat hem in deze labyrintische expeditie had getrokken.
Terwijl Luka de beer vooruit zag gaan, zich van hem verwijderend, gonsde er een gevoel van verantwoordelijkheid door zijn wezen. Het dier achterlaten om alleen door het onbekende terrein te navigeren voelde onrechtvaardig en verstoken van mededogen. Ondanks de mysterieuze aard van hun band, kon hij de oproep om het raadselachtige schepsel te steunen niet negeren.