Zijn verwarring werd echter nog groter toen hij op onverwacht bewijs stuitte dat wees op menselijke aanwezigheid. Omgehakte bomen, verspreid puin en andere tekenen van menselijke activiteit doorkruisten de voorheen ongestoorde omgeving. Hoe verder ze kwamen, hoe duidelijker deze door mensen gemaakte sporen werden en in schril contrast stonden met de ongerepte schoonheid van het eerste deel van hun reis.
Luka’s wenkbrauwen werden perplex. Wat konden deze tekens betekenen? Waarom hadden mensen zich in dit afgelegen deel van het bos gewaagd? De antwoorden ontgingen hem en maakten hun avontuur nog mysterieuzer.