De deur kraakte zachtjes toen Oliver de kamer binnenkwam, het geluid nauwelijks een fluistering tegen de spookachtige melodie van een viool in de verte die door de muren sijpelde. De kamer was zwak verlicht, met het licht van een kroonluchter in de gang dat schaduwen op de vloer maakte. De lucht voelde zwaar aan, alsof er iets groots stond te gebeuren, goed of slecht.
Anna stond bij het raam, haar silhouet omlijst door het avondlicht, waardoor een etherisch tafereel ontstond. Ze leek diep in gedachten, starend naar de lucht. Misschien dacht ze na over grote dingen, of misschien gewoon over haar nieuwe leven als getrouwd persoon.