“Natuurlijk,” zei ze, haar stem zo zacht als het licht om hen heen. “Maar laat me eerst even op adem komen; vandaag is overweldigend geweest.” Haar lach was ongemakkelijk, een subtiele erkenning dat de kamer geladen was met een onuitgesproken intensiteit.
“Natuurlijk,” antwoordde hij, zijn vingers nerveus tikkend op de laptop die hij vasthield. Hij zette hem neer op een nabijgelegen tafel, zijn gedachten worstelend met de taal van de openbaring. Hoe vertel je iemand dat zijn sprookje misschien een donkerder subplot heeft?