Net toen hij het dossier wilde openklikken, klonk er een bulderende stem in de zaal: “Dames en heren, mogen we even uw aandacht? Tijd voor een toast op het pasgetrouwde stel!”. Het kasteel barstte uit in applaus en het gerinkel van glazen, dat als een mes door de dikke spanning tussen Oliver en Anna sneed.
“Proost,” mompelde Anna zachtjes, terwijl ze haar glas in zijn richting hief. Haar hand was stevig, maar haar ogen verraadden een glinstering van aarzeling, alsof ze zich afvroeg of een toost echt het gewicht van het onuitgesprokene kon wegspoelen.