Zijn laptop lag op de tafel in de andere kamer, nog steeds met het geheim dat hen naar dit hachelijke moment had gebracht. Terwijl ze te midden van de vreugdevolle viering stonden, waren ze zich er allebei terdege van bewust dat hun volgende ontmoeting een keerpunt zou zijn, in voor- en tegenspoed. En dus, met champagneglazen in de hand, mengden ze zich onder hun gasten, terwijl het gewicht van de onuitgesproken woorden groot opdoemde, wachtend op het juiste moment om onthuld te worden.
Terwijl de menigte bleef genieten van de festiviteiten, wist Oliver dat hij dit niet langer kon laten doorgaan. Hij haalde diep adem en raakte Anna’s arm zachtjes aan, om haar weg te trekken van de feestelijkheden naar een rustig hoekje. “Anna, we moeten echt praten,” zei hij, met een stem die een urgentie uitstraalde die onmogelijk te negeren was.