Plotseling verschoof de pod en brak het oppervlak in adembenemende bogen. Sproeinevel spoot de lucht in, verblindend in het zonlicht. Aan dek klonk geroep, camera’s knapten en schijnwerpers zwaaiden wild. Mensen spraken onophoudelijk over Nathaniel, gevangen in omstandigheden die geen enkele reddingshandleiding ooit had kunnen bedenken.
“Breng meer vis!” blafte de kustwacht. Kratten werden overboord gehesen, de zee glinsterde zilver. De aaswolk spreidde zich breed uit, de golven schuimden van beweging. De gok was simpel: overlaad de walvissen met voedsel totdat ze instinctief gedwongen werden om zich wijder te openen, waardoor Nathaniel de kans kreeg om naar open water te ontsnappen.