Nathaniel gebaarde kalmte met een opgeheven hand. “Blijf stil liggen,” mompelde hij door zijn ademautomaat. Zijn wetenschappelijke geest trilde van opwinding, hij zag kansen waar anderen gevaar voelden. Walvissen zo dichtbij observeren was al zeldzaam genoeg. Hen zo dicht om een rif zien cirkelen? Het beloofde gegevens die geen enkel tijdschrift ooit had gepubliceerd.
De walvissen vernauwden hun formatie en bewogen zich als massieve schildwachten rond het rif. Zonlicht bescheen hun geribbelde ruggen terwijl ze in synchrone bogen daalden en stegen. Nathaniel filmde koortsachtig, elk instinct vertelde hem dat dit gedrag iets betekende. Toch kon hij niet ontcijferen of de cirkel een ritueel, een waarschuwing of iets totaal onbekends was.