Op het bureau werden de ogen van de agenten groot toen ze Emily’s verwrongen gezicht zagen. Ze wisselden ernstige blikken uit met haar ouders. “We moeten haar meteen naar een ziekenhuis brengen”, zei er een dringend. “Wat is er aan de hand?!”, klonk er paniek in Emily’s stem, maar niemand antwoordde. In de gespannen stilte werden bezorgde blikken uitgewisseld, die de lucht vulden met een onuitgesproken angst.
Binnen een paar minuten werd Emily door de deuren van de eerste hulp naar binnen gesleept. Artsen en verpleegsters keken haar verbijsterd aan voordat ze haar wegbrachten voor onderzoek. “Wacht, wat zoeken jullie?”, vroeg Emily verward. Maar niemand wilde haar aankijken of uitleggen wat er aan de hand was.