“Het is goed als dit overweldigend is, Jack,” zei ze op een kalme en zachte manier. “We zouden het allemaal begrijpen als je wat extra vrije tijd nodig had,” voegde ze eraan toe. “Nee, nee, nee, zo is het niet,” mompelde Jack terwijl hij zijn portemonnee opende. Hij haalde er een foto uit en hield die even in zijn handen voordat hij verder ging: “Lijkt ze niet op mijn overleden vrouw?” Hij wees naar de vrouw in stoel 37A en opende toen zijn handen om de foto te laten zien.
Kim fronste haar wenkbrauwen en probeerde haar bezorgde gedachten te verbergen. Jack merkte dat ze de verfrommelde foto in zijn hand uit vriendelijkheid onderzocht en hem probeerde gerust te stellen dat hij niet gek aan het worden was. Hij bespeurde echter ook een zweem van twijfel in haar gezichtsuitdrukking. “Alsjeblieft, kijk nog eens goed, Kim, voordat je concludeert dat ik gek aan het worden ben,” smeekte hij, zijn woorden haastig uitgesproken.