“Ik begrijp het niet,” fluisterde Jack met trillende stem. “Heb ik me Elises dood verbeeld? Is ze de hele tijd daarbuiten geweest terwijl ik om haar rouwde?” Hij knipperde snel en probeerde de tranen in zijn ogen tegen te houden. Kim glimlachte geruststellend. “Je bent overweldigd, Jack, maar er moet een logische verklaring zijn. Je moet met haar praten. Misschien weet zij iets dat ons kan helpen om hier iets zinnigs over te zeggen.”
Voordat Jack kon reageren, nam Kim de leiding en duwde haar weg terug het gangpad op. “Ik ga met je mee,” zei ze resoluut. Jack voelde een golf van opluchting door haar besluitvaardigheid omdat hij niet zeker wist hoe hij de situatie moest aanpakken. Met een dankbaar knikje hurkte hij naast de mysterieuze vrouw neer.