Toen hij eraan toevoegde dat het nu dichter bij drie dagen was, verhardde haar uitdrukking. “Blijf uit de buurt. Zieke dieren kunnen onvoorspelbaar zijn. Dat weet jij als geen ander.” Adrian knikte, maar van binnen maakte de waarschuwing zijn overtuiging alleen maar sterker. De natuur verspilde geen energie zonder reden. Iets hield die wolf op zijn plaats.
Diezelfde dag stopte hij bij een boswachtershut aan de rand van het bos. De oude man luisterde zwijgend, zijn verweerde gezicht onleesbaar. Toen Adrian klaar was, spuwde de boswachter in het vuur en mompelde: “Slecht teken. Wolven die blijven rondhangen brengen de dood. Laat het maar aan zijn vloek over.”