Hij overwoog het te melden bij de wildlife autoriteiten, maar twijfel weerhield hem. De bureaucratie was traag en hij vreesde dat ze gewoon een kogel in het dier zouden jagen om “het risico op te lossen” Bij de gedachte aan die amberkleurige blik die uitdoofde zonder dat hij zijn voogdij begreep, draaide zijn maag om.
Toen hij het rivierpad overstak, zag hij voetafdrukken in de modder. Deze waren van een mens, niet van een dier. Iemand anders was daar onlangs geweest, in de buurt van de wolf. Adrian’s borstkas verstrakte. Nieuwsgierigheid was niet alleen zijn last. Hadden de boeren zich er al mee bemoeid? Dat kon bloedvergieten betekenen!