Modder kleefde aan zijn handschoenen terwijl hij met zijn vingers over het oppervlak schraapte, te bang om de spade te hanteren. De wolvenharen rezen meteen, een diep gerommel liet de lucht trillen. Adrian dwong zichzelf te stoppen en ademde oppervlakkig. De waakzaamheid van het beest was absoluut. Geen overtreding bleef onopgemerkt.
Regenwolken pakten zich boven hem samen en verduisterden het licht. Adrian voelde de eerste druppels in zijn gezicht prikken, vermengd met zweet. Hij stelde zich een nieuwe storm voor die de rivier zou doen aanzwellen en alles wat eronder lag zou doen verdrinken. Hij beet zijn frustratie weg, wetend dat één roekeloze beweging de wolf in een beul zou veranderen in plaats van een beschermer.