“Aangezien de bruid en bruidegom geen bezwaar hebben,” zei hij uiteindelijk, “moeten we doorgaan.” Zijn stem trilde, maar hij sloeg de bladzijde van zijn boek om alsof hij vastbesloten was om door te gaan. Om hem heen verschoven de gasten ongemakkelijk, hun gezichten bleek van ongeloof. Clara schudde langzaam haar hoofd. “Nee,” fluisterde ze, maar haar woorden werden opgeslokt door het gewicht van het moment.
Niemand kwam in beweging om het te stoppen. Niemand durfde tussenbeide te komen. De ceremonie ging door, surrealistisch en onstuitbaar, met Stephanie die nu op de plek stond waar Clara had moeten staan. Tranen vertroebelden Clara’s zicht toen Liam en Stephanie elkaars handen vasthielden en zich samen naar de ceremoniemeester draaiden. Haar lichaam schreeuwde naar haar om weg te rennen, maar haar benen voelden niet meer.