Het liet littekens achter tussen hen, waardoor zelfs kleine meningsverschillen in bittere rivaliteit veranderden. Clara zette zich nu schrap voor een afwijzende opmerking, een geforceerde glimlach, iets scherps dat het moment zou doorbreken. In plaats daarvan stapte Stephanie naar voren en omhelsde haar. “Gefeliciteerd,” zei ze zacht.
“Ik weet dat we het niet altijd met elkaar konden vinden, maar dit is anders. Laten we het verleden opzij zetten. Laat me je helpen, Clara. Ik wil deze dag perfect voor je maken.” Clara schrok van de oprechtheid. Voor één keer was er geen spoor van sarcasme in de stem van haar zus, geen spoor van afgunst in haar ogen.