Een andere foto toonde Liams arm om Stephanie’s middel, zijn glimlach zwak maar onmiskenbaar. Het bijschrift luidde: Dromen komen echt uit. Haar moeder snakte naar adem en bedekte haar mond in shock. “Hoe kon ze, na alles?” Haar vaders vuisten gebald, zijn stem laag en strak. “Dit is niet alleen verraad. Dit is spektakel. Ze wil dat iedereen het ziet.”
Clara schudde trillend haar hoofd. Elk beeld voelde als een mes dat dieper kronkelde, elk woord als een beschimping. “Ze wrijft het in mijn gezicht,” fluisterde ze. “Dat doen ze allebei.” Phoebe legde de telefoon scherp neer, haar eigen stem trillend van woede. “Dan moeten we uitzoeken waarom, Clara. Want dit klopt niet. Niet hoe hij eruit zag, niet hoe hij zich gedroeg.”