Ze knipperde haar tranen weg, verwarmd door de gedachte dat Stephanie haar misschien eindelijk de hand reikte. “Oké,” zei ze glimlachend. “Als je dat echt wilt.” Stephanie’s lippen krulden zich in een kalme glimlach. “Dat wil ik. Meer dan wat dan ook.”
Vanaf dat moment gleed ze naadloos in de rol van planner. Ze haalde de doos tevoorschijn die ze als kinderen hadden gevuld met knipsels van trouwjurken en handgetekende schetsen van taarten. Samen bladerden ze er doorheen, lachend om de glitterjurken en onhandige ontwerpen die ze ooit magisch vonden.