Eén agent vroeg naar de papieren die ze had gebruikt voor het plannen van de bruiloft. Stephanie verstijfde en hield vol dat er niets ongewoons was, maar de tas aan haar zijde vertelde een ander verhaal. Onder druk overhandigde ze het.
Binnenin, tussen stofstalen en tafelschikking, zaten de documenten: eigendomsoverdrachten, financiële machtigingen, netjes voorbereid en klaar om te worden gearchiveerd. Clara’s eigen handtekening verscheen keer op keer in inkt waarvan ze zich herinnerde dat ze die had neergelegd na te veel wijn, in de overtuiging dat ze alleen maar stortingen en reserveringen voor de grote dag goedkeurde.