Sophie, een verzorgster in het opvangcentrum, had gemerkt dat Maya, een van de oudste bewoners, zich in een rustig hoekje had genesteld en daar al wekenlang bleef zitten. Sophie had altijd bewondering gehad voor Maya’s levendige karakter – ze was het type orang-oetan dat van boom naar boom slingerde en altijd in beweging was. Maar nu weigerde Maya haar plek te verlaten, zat ze roerloos en staarde ze naar de wereld. Sophie kon niet anders dan zich zorgen maken. Er was iets aan de hand.
Sophie had jaren met Maya doorgebracht, dus toen ze deze gedragsverandering opmerkte, viel het haar meteen op. Maya was altijd onafhankelijk geweest, maar ze was nooit het type dat lang stil kon zitten. Ze ging vaak om met de andere dieren en vond het leuk om haar omgeving te verkennen. Nu keek Sophie van een afstand toe hoe Maya stil bleef zitten, haar armen stevig om haar benen geslagen, alsof ze iets beschermde. Sophie begreep het niet. Was ze ziek? Was er iets gebeurd?
Dagenlang hield Sophie Maya nauwlettend in de gaten. Ze sprak met de andere verzorgers, maar niemand leek zich zorgen te maken. Sophie kon echter het gevoel niet van zich afschudden dat er meer aan de hand was dan alleen een verandering in gedrag. Ze moest uitzoeken wat er aan de hand was.