Op een middag besloot Sophie Maya stilletjes te benaderen, terwijl ze nog steeds in de hoek van het opvangcentrum zat. Toen ze dichterbij kwam, merkte Sophie iets vreemds op. Er lag een klein, nauwelijks zichtbaar bundeltje verborgen onder Maya, weggestopt en beschermd door het enorme lichaam van de orang-oetan. Sophie’s hart sloeg een slag over. Ze leunde iets dichterbij om beter te kunnen kijken zonder Maya te laten schrikken. Het was een baby, een baby-orang-oetan.
Sophie stond verstijfd, haar gedachten gingen tekeer. Had Maya een baby? Hoe kon ze dat niet geweten hebben? Ze had geen tekenen van zwangerschap gezien. Sophie hield haar adem in terwijl ze naar Maya keek, die volkomen op haar gemak leek. Het was duidelijk dat Maya niet ziek was of rouwde, zoals Sophie eerst had gevreesd. Ze had haar pasgeboren baby stilletjes verzorgd en beschermd, en hem veilig gehouden voor de wereld.
Sophie deed langzaam een stap achteruit om Maya en haar baby ruimte te geven, terwijl ze een diep gevoel van ontzag voelde. Het was duidelijk dat Maya al wekenlang in stilte een band met haar pasgeboren baby had opgebouwd en deze verborgen had gehouden voor de rest van het opvangcentrum. Maar waarom had ze dit geheim gehouden? En hoe had Sophie dit kunnen missen?