De rouwende beer speelde niet alleen met een nieuwe vriend; ze was aan het genezen. De puppy had haar een reden gegeven om weer te koesteren en trok haar uit een diepe depressie.
Na overleg met dierengedragsdeskundigen wist de dierentuin dat de puppy niet kon blijven. Met een bezwaard hart planden ze een voorzichtige reddingsactie. De volgende ochtend konden verzorgers de puppy, nu Kaskae genaamd, veilig uit het verblijf lokken terwijl Aurora werd afgeleid met een speciale maaltijd. Ze zocht een tijdje naar hem, maar haar houding bleef kalm en opgewekt.
Wat begon als een moment van pure angst veranderde in een onvergetelijk verhaal van genezing. Kaskae werd geadopteerd door zijn oorspronkelijke familie, die nu vrijwilligerswerk doet in de dierentuin, en hij bezoekt Aurora vaak vanuit de veiligheid van het kijkglas. De grote beer komt altijd naar het raam om naar hem te kijken, een stille erkenning die tussen hen doorgaat. Een rouwende moeder vond een moment van doelgerichtheid, een verloren puppy vond een ongelooflijke beschermer en de wereld werd eraan herinnerd dat de banden van instinct en genegenheid zich op de meest onverwachte manieren kunnen vormen.