Cassandra hield Reggie in een ruime binnenkennel bekleed met stro en speelgoed, volgens de standaard voor gesocialiseerde wolven. Maar de eenzaamheid bekroop haar en ze overtuigde zichzelf ervan dat hun band hechter zou worden als ze alles deelden, zelfs haar bed. Toen ze zag hoe haar buurvrouw elke avond een hond naar de achtertuin stuurde, besloot Cassandra dat ze beter kon krijgen.
Dus begon ze Reggie naast haar te laten slapen. Elke nacht strekte de wolf zich van top tot teen uit langs de matras, een levende, ademende deken wiens constante hartslag Cassandra in de diepste slaap wiegde die ze ooit gekend had.
.