Toen het kalf eenmaal vrij was, rende het naar zijn moeder toe en drukte zijn kleine lijfje tegen haar natte vacht. De moeder eland liet een geluid van opluchting horen voordat ze zich weer in de richting van de zee draaide. Sarah ademde uit, haar lichaam was nog steeds gespannen, maar terwijl ze toekeek hoe de eland en het kalf zich terugtrokken in de richting van het water, voelde ze een diep gevoel van vrede.
Ze was naar het strand gekomen om te ontsnappen, maar in plaats daarvan werd ze deel van iets groters – een korte band met een wild wezen. Terwijl de moeder en het kalf in de golven verdwenen, bleef Sarah staan met de zoute bries tegen haar huid. Ze wist dat ze dit moment nooit zou vergeten.