De échte sollicitant
Johan keek zijn secretaresse vol verwarring aan. “Maar, maar, maar jij zei…”, stamelde hij. De secretaresse was zich van geen kwaad bewust. “Ik zei dat uw afspraak eerder was, meneer Hautzig. Ik heb nooit gezegd dat dit de sollicitant was. Die zit rustig te wachten in de lobby”.
Nu hij er aan terug dacht, had ze inderdaad nooit gezegd dat de sollicitant eerder was. Die zat nu dus te wachten in de lobby. John moest zijn verwarring en schrik maar even opzij zetten. Het was tijd om weer professioneel voor de dag te komen, want deze sollicitant kon wel eens zijn laatste redding zijn.
John trok zijn stropdas strak en liep met rechte rug richting de lobby.