Dr. Jensen zag er nors en vermoeid uit, de meedogenloze Arctische omstandigheden in zijn gezicht geëtst, maar zijn ogen fonkelden met een intensiteit die een duidelijk teken was van zijn onwrikbare ijver. Peters aanvankelijke schok veranderde in een wervelwind van opwinding en vragen. “Dokter Jensen? Bent u dat echt?” riep hij, zijn stem een mengeling van verbazing en gretigheid.
Toen de mist optrok, vertelde Dr. Jensen zijn verbazingwekkende verhaal. Hij vertelde over zijn onderzoek en hoe hij hier vast kwam te zitten door een plotselinge storm en moest vechten om te overleven. Zijn verhaal liet zien hoe taai en slim hij moest zijn om te overleven en door te gaan met zijn wetenschappelijke projecten. Peter was helemaal gefascineerd en onder de indruk van hoeveel Dr. Jensen aankon.