Toen Peter en Dr. Jensen samen op het koude, brede ijs zaten, herkenden ze hun vergelijkbare situatie. “We moeten bedenken wat we nog meer kunnen gebruiken,” stelde Peter voor terwijl hij naar hun schamele voorraden keek. Dr. Jensen knikte en voegde eraan toe: “En het weer… staat niet aan onze kant. We moeten dit slim aanpakken.” Ze bespraken hoe onvoorspelbaar de omstandigheden konden zijn en dachten na over hoe ze hulp konden signaleren.
Terwijl hun voorraden gevaarlijk slonken, realiseerden Peter en Dr. Jensen zich de urgentie van hun situatie. Samen maakten ze een geïmproviseerd baken van delen van de wetenschappelijke uitrusting van Dr. Jensen en de klimuitrusting van Peter. Ze bevestigden het aan het hoogst bereikbare punt en hoopten dat het signaal door de dichte mist en de uitgestrekte ijs- en zeevlakten zou doordringen.