Lena begreep niet wat er aan de hand was, maar ze besloot ervoor te gaan. Ze wilde antwoorden en misschien zou ze die nu krijgen. Dus haalde ze diep adem en kalmeerde zichzelf voordat ze op hem afliep.
“Hallo, Gabriel,” begon ze, maar struikelde toen, “Uh, meneer, uhm, het spijt me.” Hij keek haar aan en ze sprak verder, haar woorden afratelend: “Het spijt me van de koffie. Ik was gewoon zo verrast je te zien.”
Hij keek haar met een verwarde blik aan en het drong tot Lena door dat hij haar niet herkende.
.