“Anyways,” begon hij, “ik wilde zeker weten dat het goed met je gaat.” Hij bood haar een verontschuldigende glimlach aan. “Ik was eerder een beetje hard tegen je en kon merken dat je gespannen was. Is alles in orde?” vroeg hij.
Lena was verbijsterd. Hoe kon hij dat nou zeggen? Wist hij niet wie ze was? Of wist hij dat niet! Ze was helemaal in de war.
Aan zijn gezicht te zien, was het duidelijk dat hij niet wist wie ze was en gewoon beleefd was. Was hij gek aan het worden? Of misschien was zij degene die haar verstand verloor en was dit een volslagen vreemdeling die niets met haar overleden echtgenoot te maken had. Misschien hield haar verstand haar voor de gek.
.