Eenmaal bij het huis aangekomen, drukte ze ongeduldig op de deurbel. Na een paar seconden deed mevrouw Garcia de deur met open armen open en nodigde haar uit voor een knuffel.
“Het spijt me dat ik je zo laat nog stoor,” begon Lena. “Maar ik moet met je praten over iets belangrijks.” Ze kwam meteen ter zake.
Mevrouw Garcia glimlachte hartelijk en verzekerde Lena dat ze nooit tot last was. “Ik heb net koekjes gebakken,” zei ze met een vleugje verdriet, “de koekjes waar Gabriël altijd van hield.”
.