Om precies 18.00 uur ging de deurbel. Lena en mevrouw Garcia wisselden een bezorgde blik. Dit was het moment. Lena opende de deur met een warme, gastvrije glimlach. “Nogmaals hallo, kom binnen”.
Nathan stapte aarzelend naar binnen en mevrouw Garcia trok hem onmiddellijk in een stevige omhelzing. Ze hielden elkaar lang vast en huilden allebei tranen van geluk. Nathan klampte zich aan haar vast en begroef zijn gezicht in haar schouder. De emotionele hereniging bracht tranen in Lena’s ogen.
.