“Hoor je dat?” Fluisterde Samantha, haar stem nauwelijks hoorbaar. Vanessa verstijfde en probeerde te luisteren. Daar was het – een zwak geluid, als een verre brom, nauwelijks waarneembaar. Ze volgden het geluid, hun voetstappen voorzichtig. Het geluid leidde hen naar een grote boekenplank.
Het geluid was nu luider, een zacht mechanisch gezoem dat niet thuishoorde in een dierenartspraktijk. Samantha’s ogen werden groot toen ze iets vreemds opmerkte. “Vanessa, kijk,” fluisterde ze terwijl ze naar de rand van de boekenplank wees.