Ze bleven het proberen. Jaar na jaar beviel Lucy van een tweeling, tot haar laatste zwangerschap waarin ze een vierling kreeg. Vijf zwangerschappen. Twaalf dochters. Bij haar laatste zwangerschap was Lucy een beetje kleiner geworden. Haar botten verzwakten. Haar energie nam af. En Justin, ondanks zijn liefde voor haar, begon het gevoel te krijgen dat de droom hem bespotte met elke zachtroze deken.
Het was niet zijn bedoeling geweest om weg te drijven. In de eerste jaren was hij een toegewijde vader geweest – zachtaardig, attent, trots. Maar met elke geboorte werd het lawaai luider, de dagen chaotischer. Hij werd een man van afvinklijstjes en klusjes, stortte zich op overleven, totdat zelfs Lucy de man naast haar nauwelijks meer herkende.