Lila ging zitten, langzaam. Ze luisterde met een stalen gezicht terwijl Justin sprak. Maar zodra Justin zei dat hij niemand had om naar toe te gaan, knapte haar geduld en spotte ze: “Je had niemand om naar toe te gaan!”
“Denk je nu aan ons, terwijl je lichaam uit elkaar valt?” Lila’s stem steeg, gespannen. “Je liet mam achter met twaalf kinderen, Justin. Twaalf meisjes onder de zeven! Geen spaargeld. Geen back-up. Alleen een zielig briefje. Heb je enig idee hoe ze dat allemaal voor elkaar heeft gekregen zonder enige steun?”